De troost van je stem

De domheid van mijn woorden
En de leegte van mijn taal
De loosheid van mijn kreten
Komt me voor als erg banaal
Het gemak van lieve woorden spuien
Ben ik soms zomaar kwijt
Als ik zie dat je onder deze vorm
Van liefdeloosheid lijdt

Ik geloof dat jij het moeilijk hebt
Te leven zo met mij
Een deel van mijn bestaan
Gaat in ’t geheim aan je voorbij
Ik heb een ander leven
Dat zijn eigen spanning kent
Ik wil jou er niet mee belasten
Ik wil dat je gelukkig bent

Daarom geef ik je, wat je maar wilt
Zodat dat de pijn verdrijft
Ik ga dan met jou naar bed
En zweer dat ik eeuwig bij je blijf
Maar als ik dan naast je lig
En je gezicht eens observeer
Dan zie ik dat zoveel vragen
Je gezicht hebben verweerd

Dan voel ik me vreselijk eenzaam
En ik vraag je om wat raad
Dat durf ik pas als ik heel zeker weet
dat je slaapt
En morgen zullen we opstaan
En dan gaan we maar weer door
Zo rommelen we samen
En alleen ons leven door

Ik weet dat één van ons
De keus zal maken om te gaan
Dan zullen we zonder elkaar
Op eigen benen moeten staan
Maar dan zal ik me eenzaam voelen
Zeker als ik elders ben
Dan verlang ik naar de stilte
en de troost van je stem