Maar wat jij denkt

Ik zou jou de mooiste morgen schenken
de eerste zonnestraal op je gezicht
En een raam dat uitkijkt op de wereld
Ging open voor het gaafste levenslicht

Ik zou jou de klanken laten horen
Van de lokroep van de vogels in het veld
De geur je schenken van ‘t gemaaide koren
Maar wat jij denkt heb jij mij nooit verteld

Ik zou je alles geven schat
Maar nooit laat je zien wat daar diep van binnen speelt
In je hoofd en in je hart
Die mist maakt jou onvindbaar, mij verward
In die onzekerheid
Ik raak je vast en zeker kwijt

Zou voor jou het avondlicht ontsteken
Een rode gloed, de zon die ondergaat
Rode wijn die nachtmildheid zal kweken
En vertellen wat er in de sterren staat.

Ik zou je alles geven schat
Maar nooit laat je zien wat daar diep van binnen speelt
In je hoofd en in je hart
Die mist maakt jou onvindbaar, mij verward
In die onzekerheid
Ik raak je vast en zeker kwijt

Ook het maanlicht zou ik laten schijnen
Schaamteloos aan dit nachtlicht blootgesteld
Zou jij dan die nacht ingaan
En eindelijk voor me openstaan
Waar je van het duister ruimte krijgt
Maar ik zie alleen maar dat je zwijgt.