Zij zijn niet dood

Zij zijn niet dood
Ons kleine schip beweegt in op en neer
Het daalt en rijst en telkens weer
Dat is het leven
En wat wij sterven noemen is niet meer
dan tijdelijk in dit even
dat in de avondschim
Dat wij verdwijnen aan de vergelegen kim
Dat wij verdwijnen uit het ons gegeven leven
Zij zijn niet dood

Zij zijn niet dood
Wij zien vanaf het laaggelegen strand
Het schip verlaat het vaste land
Voor nooit meer even
Geen kennis van de verre overkant
Dat is ons niet gegeven
Het is alleen daarom
Hun verscheiden hebben wij alleen daarom
uit onwetendheid de naam van dood gegeven
Maar zij zijn niet dood

Ze zijn niet dood
Wij speuren heel de lange leegheid af
Maar zijn bijziend van bovenaf
Niet kunnen peilen
Hoe zij de sfeer van ruimte en van tijd
zullen omzeilen
Niet zien hoe je ook tuurt
Dat het roer hun schip de eeuwigheid instuurt
En daarmee nooit zonder een doel zullen verdwijnen
Zij zijn niet dood