ZEG ME WIE IK BEN

Ik weet van je herinnering
Aan de jonge frontsoldaat
Geschreeuwde kille huivering
Ingeklapte heldendaad
De jongen die niet vechten kon
Met wapens in zijn hand
Die zijn zenuwen niet overwon
Voor zijn haast verloren land

Als ik niet jouw pijn ben
Zeg mij, wie ik ben

Ik weet van dromen teruggekeerd
Van een pak van legergroen
Ondergekotst, door angst verteerd
De frontsoldaat van toen
Zij hebben hem naar huis gebracht
De oorlogsdissident
Die zwijgend door zijn wimpers keek
Door zijn oma niet herkend

Als ik niet jouw pijn ben
Zeg me wie ik ben

Ik ben je angst niet, niet je slaap
Niet je vergeving, niet je wraak
Ben niet je vijand, niet je vriend
Niet je loyaal, je niets ontziend
Ben niet je volger of passant
Ook niet je legercommandant
Ik graaf geen tunnel en geen graf
Ben niet je moed, ben niet je laf

Ik ben alleen de man die wakker naast je ligt
En je een kus geeft op je nat behuild gezicht