Dag Lieve Mevrouw

Zij gaat door de straat, een mooie mevrouw
In kleuren getooid als de dag weer eens grauw
Of bedrukt of bedroefd is, dan tovert zij licht
Om haar oude, haar geleefde, zachte gezicht

Nog steeds kan zij blozen, als is zij een kind
En steekt zij de bloemen die zij overal vindt
Iedere dag in haar glansgrijze halflange haar
En geen mens vindt dat raar want zo houdt men van haar

Lieve mevrouw, lieve mevrouw
Jouw kleuren verjagen het grijs en het grauw
Lieve mevrouw, lieve mevrouw
Dat het leven een kunst is, dat weet ik van jou.

In gestaag trage tred gaat zij op haar gevoel
Begeleid door haar dromen recht af op haar doel
Een heel levenlang heeft zij bergen verzet
Dat leven gevangen in haar kleurenpalet

Zij verleidt ogenschijnlijk bescheiden en klein
Haar langlevenslicht, maar dat is schone schijn
Al gaat het niet snel, niet altijd zonder strijd
Zij plukt het geluk van wat rest in haar tijd

Lieve mevrouw, lieve mevrouw
Jouw kleuren verjagen het grijs en het grauw
Lieve mevrouw, lieve mevrouw
Dat het leven een kunst is, dat weet ik van jou.

Maar vandaag is het koud, is het leeg in de straat
Want geen mens die wat kleur en wat glans achterlaat
De dag is bedrukt en bedroefd zonder licht
Geen bloem in het haar meer, geen lief zacht gezicht

Ach lieve mevrouw als het kan even maar
Zend ons iets van je licht, uit jouw hemeltje daar
Dat het nat van een traan met de regen vermengd
Ons als teken van troost een regenboog schenkt

Lieve mevrouw, lieve mevrouw
Jouw kleuren verjagen het grijs en het grauw
Lieve mevrouw, lieve mevrouw
Dat het leven een kunst is, dat weet ik van jou.