In Vrijheid

Wat heb je aan woorden
als geen mens meer mag spreken
Als er zelfs voor gedachten
Geen vrijheid meer is
Wat heb je aan woorden
Als voor dromen en hopen
Je in licht niet kunt lopen
Alleen duisternis is

Dan kun je nog fluisteren
Achter heel dikke muren
Aan papier toevertrouwen
Wat leeft diep in jou
En je bent op je hoede
Altijd waakzaam voorzichtig
Want wie zal je verraden
En wie blijft je dan trouw

Mijn woord is mijn wapen
En mijn taal van mijn moeder
En mijn zinnen zijn vurig
Bij liefde en leed
Als de dreiging begonnen
De tongen verstommen
Ken ook ik het verzwijgen
Voordat ik het weet

Als geschriften, gedichten
Alle boeken gaan branden
En als liederen verstommen
Die mij hebben ontroerd
Zoeken vragend mijn ogen
Jouw handen te maken
Zo mijn hart diep te raken
Als mijn mond is gesnoerd

Als er iemand kan spreken
Die zijn dromen voor ogen
Met scheppende handen
Stilaan vorm geven kan
Dat mijn tranen gaan vloeien
Mijn huid weer kan gloeien
En mijn mond weer bewogen
Een woord zeggen kan

Want er komt ooit een dag
Dat men alles kan zeggen
Dat er woorden en vormen
Hun gang kunnen gaan
Nooit meer grenzen of muren
Nooit meer angst te verduren
De schepping zal altijd
In vrijheid ontstaan