DE VESTING

Als de klus is gedaan en het werk is verricht
En de koplampen staan op het duister gericht
Dan verlang ik naar huis, geen gedoe om mij heen
In mijn vesting nooit eenzaam maar soms wel alleen

Ja dan doe ik het luik dicht en sluit het gordijn
En mijn huis is mijn burcht waar ik veilig kan zijn
Daar haal ik dan de brug op en sluit ik de poort
Zodat niemand mijn rusteloos denken verstoort

Als er niemand iets hoopt of mij ergens verwacht
Dan verliest in dit huis al mijn scherpte aan kracht
Een droom komt voorbij is hier even mijn gast
Dus als buiten de wind loeit dan hou ik die vast

De tijd dat ik iedereen toeliet bij mij
In een bunker vol hunker die tijd is voorbij
De vrienden van drank, van mijn koelkast, mijn bed
Die heb ik voor altijd mijn huis uit gezet

Steeds vaker denk ik aan de eenvoud van toen
Driehoog achter, de markt, had ik dat moeten doen
De vensters wijd open, het geluid van de stad
Waar niemand mijn naam voor zijn faam nodig had
Daar stond toen geen burcht, maar een huis vol gewoon
Met een moeder als liefste vertrouwenspersoon

Zal ooit in mijn huis nog zo’n mens naast mij staan
Die mij kent en mij desondanks nooit meer laat gaan
Die in lachen en huilen mijn twijfels omarmt
Mijn vesting ontsluit en voor altijd verwarmt
Succes met alles wat je doet en alle goeds in je leven.